Staraniowy.pl

Transfer zapłodnionych zarodków do jamy macicy ma istotny wpływ na powodzenie zabiegu in vitro. Czy istnieją sposoby na to, by zwiększyć jego skuteczność?

Co wpływa na skuteczność zapłodnienia pozaustrojowego?

Trudno udzielić wyczerpującą odpowiedź na tak postawione pytanie. Bo czynników wpływających na skuteczność procedury in vitro wymienić można mnóstwo. Od wieku, stanu zdrowia, rezerwy jajnikowej przyszłej mamy i jakości nasienia mężczyzny poczynając, na przyczynach niepłodności i chorobach współistniejących nie kończąc.

Pomiędzy wskazać można jeszcze szereg innych – niezależnych od pary – zmiennych, które nie pozostają bez znaczenia dla skuteczności przeprowadzanych zabiegów. To m.in. wiedza i doświadczenie lekarza prowadzącego parę, umiejętności embriologów, wyposażenie laboratorium embriologicznego czy też warunki, jakie w nim panują: temperatura, pH, stężenie tlenu czy jakość powietrza.

Jako że to wyżej wymienione czynniki (jeden lub kilka) stanowią w dużej mierze przyczynę niepowodzenia leczenia pozaustrojowego, uzyskanie zdrowego zarodka z prawidłową liczbą chromosomów należałoby uznać za sukces. Owszem, to duży sukces na drodze do uzyskania ciąży. Ale warto mieć świadomość, że od upragnionego celu dzieli nas jeszcze kilka ważnych etapów, na których powodzenie – jak wyżej – wpływ ma bardzo wiele czynników. Jednym z kluczowych etapów jest transfer zarodka do macicy.

Transfer zarodka – na czym polega?

Transfer zarodka stanowi kulminacyjny element leczenia metodą zapłodnienia pozaustrojowego. Zabieg przeniesienia zarodka do jamy macicy ma miejsce w 2, 3, 4 lub 5 dobie od dnia pobrania komórek jajowych. W tym czasie embriolodzy muszą podjąć decyzję o tym, które zarodki oraz w jakiej liczbie powinny zostać przeniesione do macicy.

Sam transfer zarodka jest procedurą krótką i może powodować co najwyżej niewielki dyskomfort – zwykle nie wymaga znieczulenia. Może odbywać się pod kontrolą USG, co umożliwia kontrolowanie prowadzenia cewnika z zarodkami (przez pochwę i szyjkę macicy). W niektórych przypadkach daje też możliwość potwierdzenia wprowadzenia cewnika do jamy macicy i pozostawienia tam zarodków.

Niestety, ich doprowadzenie „do celu” nadal nie świadczy o sukcesie. U wielu par trudności z zapłodnieniem rozpoczynają się bowiem dopiero na dalszym etapie. Pierwszym z możliwych problemów jest brak implantacji zarodka, który – jak można się domyślić – nie kończy się dla pary upragnioną ciążą. Na szczęście współczesna medycyna ma do dyspozycji różnego rodzaju metody i techniki, pozwalające poprawić efektywność tego etapu zapłodnienia pozaustrojowego. Na czym polegają?

Jak zwiększyć skuteczność transferu zarodka?

Poniżej prezentujemy kilka metod, które mogą poprawić skuteczność transferu.

Sposób podania zarodków do jamy macicy

Jak się okazuje, znaczenie dla powodzenia procedury ma sam sposób wprowadzenia zarodków do jamy macicy. Zaleca się, aby transfer wykonywany był delikatnie i wolno. Obserwacje każą twierdzić, że wolne wstrzyknięcie zarodków zwiększa ich szanse na znalezienie się w dnie macicy oraz w mniej istotny sposób oddziałuje na ich potencjał rozwojowy. Istotny dla powodzenia transferu zarodka może być także materiał, z którego zbudowany jest cewnik transferowy oraz jego kształt. Z obserwacji klinicznych wynika również, że szanse na uzyskanie ciąży są większe w przypadku procedury przebiegającej bez komplikacji. Transfer zarodka, który wiążę się z dużym dyskomfortem pacjentki, koniecznością użycia dodatkowych narzędzi czy wydłużenia czasu procedury, częściej kończy się niepowodzeniem.

Podanie większej liczby zarodków

Im więcej tym lepiej? W tym wypadku niestety trudno mówić o takiej zależności. Bo choć rzeczywiście szansa na powodzenie transferu zwiększa się przy podaniu dwóch zarodków, specjaliści rekomendują wprowadzenie jednego – szczególnie w przypadku kobiet poniżej 35. roku życia oraz przy transferze genetycznie prawidłowych zarodków. Chodzi o to, że ciąża bliźniacza, która mogłaby powstać w wyniku implantacji dwóch zarodków, nie jest ciążą fizjologiczną – w każdym przypadku niesie ona duże ryzyko powikłań i porodu przedwczesnego. Warto też pamiętać, że jeden transferowany zarodek może się jeszcze dodatkowo podzielić.

Nacięcie otoczki przejrzystej – Assisted Hatching (AH)

To jedna z najczęściej stosowanych metod, mających na celu zwiększenie skuteczności transferu. Nacięcie osłonki przejrzystej zarodka bezpośrednio przed podaniem go do macicy ułatwia mu wydostanie się z otaczającej go osłonki i zagnieżdżenie się w macicy. Nie jest to jednak zabieg wykonywany rutynowo – stosuje się go głównie u par, u których wcześniej pojawiały się problemy z implantacją zarodków. Inne wskazania do nacięcia osłonki zarodka to stwierdzenie jej pogrubienia, transfery mrożonych zarodków oraz przy powstawaniu zarodków z mrożonych komórek jajowych (w czasie mrożenia może zmieniać się struktura osłonki).

Test ERA (Endometrial Receptivity Analysis)

Test Receptywności Endometrium ma na celu wyznaczenie optymalnego momentu na transfer zarodka do jamy macicy. Struktura endometrium zmienia się w każdej fazie cyklu miesiączkowego. Problemy z zagnieżdżeniem się embrionu w błonie śluzowej macicy często wynikają z braku jej receptywności w momencie transferu. U większości kobiet błona śluzowa jest najlepiej przygotowana na przyjęcie i implantację zarodka między piątym a siódmym dniem po owulacji. A jednak dokładny moment optymalnej receptywności endometrium różni się u poszczególnych kobiet – test ERA pozwala go wyznaczyć. Wskazaniem do wykonania testu są – jak powyżej – wcześniejsze nieudane transfery, a także nawracające poronienia oraz wiek pacjentki powyżej 35 lat.

EmbryoGlue

Szansę na prawidłową implantację zarodka może też zwiększać procedura EmbryoGlue. Zastosowanie przy transferze specjalnego podłoża z wysoką zawartością hialuronianu ułatwia jego przyleganie i implantację. Tej metody także nie stosuje się rutynowo, ale głównie u pacjentek, u których wcześniejsze transfery nie kończyły się implantacją.

Ocena kurczliwości macicy

Skuteczność transferu może zwiększyć wykonanie przed zabiegiem oceny kurczliwości macicy. To krótkie, bezbolesne i bezinwazyjne badanie może wykazać konieczność wdrożenia leków zmniejszających kurczliwość macicy, które – jak mówią statystyki – mogą zwiększyć skuteczność transferu nawet o 30%.

Diagnostyka preimplantacyjna

Skuteczność in vitro wzrasta, jeśli transferowany zarodek charakteryzuje się prawidłową liczbą chromosomów. Nieprawidłowe zarodki mogą nie ulegać implantacji, a w przypadku zagnieżdżenia się częściej powodują poronienie bądź prowadzą do urodzenia chorego dziecka. Dlatego w przypadku par, które są obciążone genetycznie różnego rodzaju wadami, pacjentek po 35 roku życia, par u których występowały nawracające poronienia o nieznanej etiologii oraz par po wielokrotnych transferach zarodków o prawidłowej morfologii, u których nie doszło do implantacji zaleca sią wykonanie diagnostyki preimplantacyjnej.
Więcej na jej temat pisaliśmy dla was tutaj.