Staraniowy.pl

Nazwa ta może sugerować, że zaburzenie dotyczy jedynie psychiki. Tymczasem ciąża urojona daje objawy nie tylko psychiczne, ale także fizyczne. U kobiet, których dotyka owa przypadłość, nie tylko umysł podpowiada, że w brzuszku rozwija się nowe życie. Oznaki daje  także ciało…

Czym jest?

Ciąża urojona, zwana jest także ciążą rzekomą, czyli – jak podpowiada sama nazwa – w rzeczywistości do zapłodnienia nie dochodzi. Mimo tego że w ciele kobiety nie pojawia się nowe życie, ciało daje sygnały, które sugerują jego obecność. Pojawić się mogą następujące zmiany:

• powiększenie obwodu brzucha,
• powiększenie piersi,
• wzrost masy ciała,
• ustanie miesiączki,
• powiększenie macicy,
• bóle w podbrzuszu,
• zmiany w narządach płciowych,
•  ruchy dziecka (w istocie perystaltyka jelit).

Pojawić się mogą także:

• nudności,
• wymioty,
• parcie na pęcherz,
• zachcianki ciążowe,
• zmiany nastroju,
• senność,
• zmęczenie.

Wystąpić może nawet laktacja. Ponadto, ważnym objawem ciąży urojonej jest zamknięcie się kobiety na wszelkie logiczne dowody (negatywny wynik testu) oraz argumenty, przemawiające za tym, że do zapłodnienia jednak nie doszło…

Skąd się bierze?

Istnieją dwie skrajnie różne przyczyny ciąży urojonej. Jedną z nich jest ogromne pragnienie ciąży, drugą zaś – wielka obawa przed ewentualnym zapłodnieniem. W obu przypadkach psychika bardzo silnie rzutuje na ciało i wywołuje objawy, przypominające ciążę. Dlatego właśnie nie należy ciąży urojonej traktować jako wymysłu kobiety. Ona naprawdę wierzy w ciążę i co więcej – ma do tego podstawy! Zaobserwowano, że ciąża urojona najczęściej dotyka kobiet samotnych, które bardzo boją się ewentualnego zapłodnienia, na które jednak nie są gotowe (zwykle kobiety w młodym wieku, w niestabilnych związkach lub singielki) oraz u mężatek bądź kobiet w stałych związkach, długo starających się o dziecko, u których starania ciągle nie chcą zakończyć się sukcesem.

Jak sobie radzić z ciążą urojoną, czyli – bez ciąży…?

Jeśli chodzi o to, jak radzić sobie z ciążą urojoną, głównym kryterium jest tutaj powyższe rozróżnienie, a więc to, czy kobieta na ciążę oczekuje, czy raczej się jej obawia. W pierwszym przypadku, kobiety, mimo logicznego tłumaczenia, nie chcą przyjąć do wiadomości, że do ciąży jednak nie doszło. Dlatego też w podobnej sytuacji niezwykle ważne jest dla nich wsparcie bliskich, które jednak, niestety nie wystarczy. Zazwyczaj konieczna jest także pomoc ze strony psychologa, a nawet psychiatry. Co więcej, w takim wypadku pomocy wymaga nie tylko psychika, ale także ciało. Może być więc potrzebne wdrożenie leczenia farmakologicznego. W drugim przypadku wiadomość o braku ciąży sprawia kobiecie niezwykłą ulgę i chociaż czasami uwierzenie w to, że obawy były bezpodstawne, może zająć trochę czasu, leczenie rzadziej jest konieczne. W obu jednak sytuacjach ciąży urojonej nie należy traktować jako urojonego problemu. Problem, w przeciwieństwie do ciąży, istnieje i zbagatelizowany, może mieć bardzo negatywne konsekwencje, jak poważne zaburzenia psychiczne, depresja, nerwica, zaburzenia lękowe czy też zaburzenia osobowości.