Staraniowy.pl

Strata dziecka jest dla przyszłych rodziców ogromną tragedią. Nierzadko spada ona na nich tuż po radosnej nowinie o ciąży, gdy jeszcze nie ostygły gorące emocje z nią związane. Ale ciąża obumarła – jako jedna z form poronienia – może zdarzyć się także w II i III trymestrze. Jakie są tego przyczyny i jak wygląda procedura w przypadku poronienia zatrzymanego?

Gdy szczęście obumiera…

Ciążą obumarłą określa się wewnątrzmaciczną śmierć płodu na różnych etapach ciąży. Im ciąża jest młodsza, tym trudniej o objawy – ponieważ obwód brzucha kobiety nie uległ jeszcze znaczącej zmianie, a ona sama nie doczekała się pierwszych ruchów dziecka, fakt obumarcia płodu stwierdzany jest dopiero podczas kontrolnej wizyty u ginekologa. W przypadku ciąży lokującej się na II bądź III trymestr, symptomy są już bardziej czytelne i odczuwalne: kobieta przestaje czuć ruchy dziecka, nie powiększa się także brzuch. Mogą – ale nie muszą – występować bóle, niewiele jednak różniące się od typowych skurczy; rzadko mamy przy ciąży obumarłej do czynienia z krwawieniem. Lekarz stwierdza śmierć płodu na podstawie szczegółowego badania ultrasonograficznego, które pozwala na stwierdzenie braku tętna płodu; pod uwagę brany jest także poziom hormonów ciążowych.

Dlaczego?

Obumarcie płodu we wczesnej ciąży jest najczęściej niewyczuwalne. Poronienie zauważy jednak już kobieta w bardziej zaawansowanej ciąży, nie wyczuwając ruchów dziecka.

Dlaczego z pozoru dobrze rozwijająca się ciąża nagle obumiera? Lekarze zwracają uwagę na wiele przyczyn. Mogą one dotyczyć mechanicznych uszkodzeń łożyska, wynikających z urazów, upadków czy przeciążenia organizmu, ale i wynikać z np. konfliktu serologicznego, czynników genetycznych, zaburzeń w pracy łożyska, przedwczesnego odklejenia się tego narządu czy też krążenia płodu. Nierzadko poronienie zatrzymane jest powiązane z chorobami przewlekłymi, którymi obarczona jest kobieta. Niekorzystny wpływ mogą mieć m.in. nadciśnienie, cukrzyca, choroby serca i nerek, cholestaza, a także różnego rodzaju zakażenia.

Bolesne rozwiązanie

W każdym przypadku poronienia zatrzymanego konieczny jest zabieg, usuwający z macicy kobiety obumarły płód. We wczesnej ciąży odbywa się to farmakologiczne (poprzez podanie leków) i zabiegowo (opróżnianie macicy z pozostałych tkanek). Łyżeczkowanie jamy macicy jest niezbędną procedurą, ponieważ chroni kobietę przed powikłaniami i zagrożeniem życia, wynikającym z ryzyka wywiązania się wewnątrz organizmu infekcji. W przypadku ciąży dojrzałej kobietę czeka trudny psychicznie poród martwego dziecka. Dla dobra i bezpieczeństwa kobiety lekarze często decydują się na cesarskie cięcie.

Smutne jutro?

Strata nienarodzonego dziecka jest dla pary ogromnym ciosem. Dlatego warto pamiętać o pomocy specjalistów, którzy pomogą przejść przez ten trudny czas. Pogrążeni w żalu rodzice mają też prawo do pochowania szczątków swojego dziecka, bez względu na wiek poronionej ciąży. Jeśli więc zabranie zwłok ze szpitala i pochowanie ich przyniesie im ulgę, powinni mieć to na uwadze. Choć utraconego dziecka nic i nikt nie może im zastąpić, a etapy radzenia sobie z żałobą mogą trwać długi czas, kolejna ciąża jest jak najbardziej możliwa. Wiele kobiet, które doświadczyły poronienia, już po kilku miesiącach cieszą się kolejną ciążą i rodzą zdrowe dzieci. Zanim jednak przyszli rodzice przystąpią do kolejnych starań, muszą przejść wszystkie badania, które pomogą ustalić przyczynę obumarcia po-przedniej ciąży. Tylko wówczas bowiem wzrośnie szansa donoszenia następnej ciąży i urodzenia zdrowego potomka.