Staraniowy.pl

Nieudana próba zapłodnienia in vitro? Zdarza się. I to wcale nierzadko. I choć rozsądek podpowiada, że pora na kolejną próbę, natura czasem bierze sprawy w swoje ręce. Naturalna ciąża po podejściu do in vitro? Oczywiście, że możliwe!

Choć wskaźnik skuteczności leczenia niepłodności metodą in vitro ocenia się jako wysoki (ok 40%) to nadal większość osób podchodzących do „sztucznego zapłodnienia” nie doczeka się dziecka. Przynajmniej nie za pierwszym razem. Co im pozostaje? Kolejne podejście . Przed pierwszą próbą zapłodnienia pozaustrojowego pobiera się od kobiety kilka komórek jajowych – o tym, ile z nich poddanych zostanie zapłodnieniu, zdecyduje para wraz z lekarzem (u pacjentek poniżej 35. roku życia prawo zezwala na zapłodnienie maksymalnie sześciu). Jeżeli dojdzie do rozwoju więcej niż jednego zarodka, pozostałe zostaną zamrożone.

Mrożenie zarodków to bardzo ważny etap procedury zapłodnienia pozaustrojowego. To swego rodzaju „zapas”, z którego para może skorzystać w momencie, kiedy pierwszy transfer się nie powiedzie i ciąża się nie rozwinie. To także szansa na kolejną ciążę w przyszłości. Jeśli para za jakiś czas planuje powiększenie rodziny o kolejnego potomka, wówczas może skorzystać z zamrożonego zarodka, a tym samym skrócić nieco procedurę zapłodnienia in vitro (uniknie stymulacji, pobierania materiału, oczekiwania na rozwój zarodka). Jak się jednak okazuje, to wcale niejedyny scenariusz. Zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku może się zdarzyć, że kolejne zapłodnienie in vitro wcale nie będzie potrzebne. O czym mowa?

Naturalna ciąża po podejściu do in vitro

Niepłodność  to czynnik wywołujący w życiu pary ogromną ilość stresu. Wizyty i badania kontrolne. Terapia hormonalna, leki i suplementy. Szukanie przyczyn i powodów. Presja czasu, a niekiedy i otoczenia. Nieprzespane noce. Brak zrozumienia i porozumienia z najbliższymi. A w międzyczasie – oczekiwanie na pozytywny wynik testu, który ciągle nie chce się pojawić.

Sytuacja każdej pary jest inna i każda z nich boryka się z różnymi czynnikami stresogennymi. Ale jedno jest pewne – niepłodność staje się ważnym (a często najważniejszym) elementem ich życia, który ma wpływ na wszystkie pozostałe. Zazwyczaj negatywny. Decyzja o zapłodnieniu in vitro nie wszystkim parom przychodzi łatwo. Dla niektórych jest trudna z uwagi na kwestie natury etycznej, dla innych jest po prostu swego rodzaju akceptacją swojej niepłodności. Skorzystanie z in vitro musi bowiem poprzedzać fakt uznania i pogodzenia się z faktem, że nie będzie nam dane zajść w ciążę naturalnie. Że natura w tym akurat wypadku sobie nie poradzi i musimy jej pomóc. Jak się okazuje, może to być właśnie jeden z tych czynników, dzięki którym w trakcie leczenia niepłodności metodą in vitro możliwe jest… naturalne zapłodnienie.

Zdarza się bowiem, że po pierwszym nieudanym transferze (i z założenia przed drugim, a więc w trakcie leczenia niepłodności metodą in vitro) kobieta zachodzi w naturalną ciążę. Lekarze przyznają, że to właśnie decyzja o in vitro i swego rodzaju „odpuszczenie” dalszych starań, które obarczone były dużym stresem, pomaga najbardziej. Choć taka ciąża dla pary zawsze będzie „cudem”, w istocie muszą zaistnieć pewne warunki do jej powstania. Przykładowo nie może się ona zdarzyć w przypadku niedrożnych jajowodów, wygaśnięcia czynności jajników czy wad anatomicznych uniemożliwiających zapłodnienie. Jest jednak możliwa przy niepłodności idiopatycznej (trudności w określeniu przyczyny niepłodności) czy w sytuacji, kiedy przyczyna niepłodności leży po stronie partnera.

Naturalna ciąża po ciąży z in vitro

Zazwyczaj bywa tak, że para, której udało się zajść w ciąże dzięki in vitro, a która planuje więcej dzieci, w przyszłości korzysta z zamrożonych zarodków niewykorzystanych przy pierwszej próbie. Ale nie zawsze istnieje taka potrzeba. Zdarza się bowiem, że partnerom uda się zajść w ciążę naturalnie mimo tego, że pierwsze ich dziecko zostało poczęte dzięki in vitro. W tym wypadku mechanizm może być nieco inny niż opisywaliśmy wcześniej. Oczywiście czynnik psychologiczny odgrywa rolę także i w tej sytuacji – jeśli para posiada już dziecko, ich potrzeba bycia rodzicem w pewnym sensie została już zaspokojona. Spełniło się ich marzenie – zdarzyło to, na co czekali od lat. Wielu z nich po latach starań o pierwsze dziecko nie planuje już kolejnego potomka. Wielu chciałoby zostać rodzicami po raz kolejny, ale potrzeba ta nie jest już tak wielka, jak za pierwszym razem – mogą bowiem przelać swoje rodzicielskie uczucia na dziecko, które już posiadają. Przysłowiowy brak „parcia” – choć nie brzmi najlepiej – na możliwość posiadania kolejnego dziecka może podziałać zbawiennie.

Jak jednak zauważają lekarze, nie bez znaczenia są tu także czynniki fizjologiczne. Pierwsza ciąża z pewnością nie pozostaje bez wpływu na organizm kobiety. Może ona w jakiś sposób oddziałać chociażby na układ immunologiczny czy hormonalny pacjentki, co spowoduje, że kolejna ciąża pojawi się spontanicznie. Czasami to sama kobieta pomaga sobie i swojej płodności poprzez większą dbałość o dietę, zdrowszy tryb życia czy większą aktywność, którą wymusza na niej po prostu posiadanie pierwszego dziecka. Co ciekawe, naturalna ciąża po in vitro wcale nie zdarza się rzadko. Z badania przeprowadzonego przez American Society for Reproductive Medicine wynika, że 17%-om z 1320 badanych par, którym udało się zajść w ciążę dzięki metodzie in vitro, kolejną ciążę udało się uzyskać naturalnie. 814-tu badanym parom leczenie się nie powiodło, ale aż 24% z nich w kolejnych latach zaszło w spontaniczną, naturalną ciążę.
—
Każda próba zajścia w ciążę powinna być traktowana zupełnie indywidualnie. Nie możemy porównywać obecnych możliwości zapłodnienia z tymi, jakie mieliśmy kilka lat temu. I choć zazwyczaj czas działa w tej kwestii na naszą niekorzyść (wiek, przebyte choroby itp.), nie zawsze tak jest. Może się okazać, że teraz nasz organizm jest gotowy na zapłodnienie, które jeszcze jakiś czas temu było dla niego wyzwaniem zupełnie nieosiągalnym.