Staraniowy.pl

Praca, dom, dzieci, mąż, obowiązki, znajomi, wyjazdy, spotkania – życie codzienne nas nie rozpieszcza. Często w ciągu dnia zajęć jest tyle, że nie wiedzieć jak i kiedy mija czas. Nie mamy ani chwili żeby się zatrzymać, pomyśleć, odprężyć, uspokoić i naprawdę poczuć upływający czas, delektować się mijającą chwilą i docenić nasze „tu i teraz”. Życie mija, nie wiadomo, jak i kiedy.

Szybciej, więcej, dłużej!

Nasze czasy nie sprzyjają relaksowi. Mimo że mamy więcej możliwości – spa, hotele, wyjazdy zagraniczne, wakacje, nie mamy kiedy ich wykorzystać. Życie pokazuje nam cukierka tylko po to, aby za chwilę schować go i wystawić złośliwie język. Bo jak znaleźć czas na relaks, kiedy tyle jest obowiązków, tyle spraw do załatwienia, a do tego dzieci… Kariera i życie rodzinne bardzo często zabierają tyle czasu, że  nie starcza go już na nic innego. Zarabiamy więcej, ale nie mamy nawet kiedy tych pieniędzy wydać. Nie potrafimy już cieszyć się chwilą obecną, delektować się tym, co przeżywamy tu i teraz. Nie starcza czasu na poznanie siebie, zastanowienie się nad tym, co przeżywamy, jakie są nasze potrzeby i oczekiwania. Umiejętność spędzania czasu sam na sam ze sobą zanika.

Przy tym wszystkim wcale już nie dziwi, że stres stał się chorobą cywilizacyjną, że terapeuci mają ręce pełne roboty, a popularność zyskuje trend slow life, joga, uważność i dalekowschodnia filozofia. Ludzie szukają wyjścia z sytuacji, w którą sami się wpędzili.

Slow life – zwolnij wreszcie

Slow life to idea propagująca powolne życie. Powolne, czyli świadome i takie, w którym jesteśmy obecni tu i teraz. Nie śpieszymy się, ale przeżywamy każdą chwilę. Wedle slow life człowiek musi sobie uświadomić, co jest dla niego w życiu najważniejsze, ustawić odpowiednie priorytety i za nimi podążać. Ważny jest także rozwój duchowy. Ludzie powinni przykładać większą wagę do swojego życia wewnętrznego, świadomie przeżywać emocje i naprawdę spojrzeć w głąb siebie. Z drugiej strony należy pielęgnować relacje z drugim człowiekiem. I to te twarzą w twarz, a nie odbywające się przez portale społecznościowe.

Slow life to także kontemplacja – sztuki, przyrody, podróży, jedzenia i codziennych, małych przyjemności. Wystarczy siąść na ławce w parku i patrzeć, słuchać… Bezczynność zyskała w naszych czasach bardzo negatywne skojarzenia, a tymczasem nie musi wiązać się z lenistwem.

Joga i spokój z dalekiego wschodu

Joga w zachodnim świecie rozumiana jest dziś tylko jako zestaw ćwiczeń uczących wyciszenia, odpowiedniego oddechu i łączenia ciała z duchowością. Tymczasem jest to cały system filozoficzny, który uznaje, że wyzwolenie człowieka dokonuje się przez odpowiednie ćwiczenia ciała, skupienie, medytację i przestrzeganie zasad etycznych. Joga silnie podkreśla związek między ciałem, duchem i umysłem. Została zaadaptowana m.in. przez buddyzm.

Co można z niej czerpać? Oprócz zalet ćwiczeń fizycznych, przede wszystkim dodaje energii życiowej, uczy skupienia i uważności, panowania nad emocjami i prawidłowego oddechu. Dzięki jodze można odkryć, jak silny jest związek między ciałem, umysłem i duchem. Dziś dla wielu osób joga jest bezpieczną przystanią, czymś, co pozwala oderwać się od codziennej gonitwy, odprężyć, wyciszyć i uporządkować myśli.

Buddyzm bardzo mocno podkreśla, jak ważna jest medytacja. Oczywiście nie każdy musi uprawiać tę, która ma prowadzić do wyzwolenia i transformacji umysłu (tak postrzega i wykorzystuje ją buddyzm). Jest przydatna także po całym dniu zabiegania i stresu. Owszem, trzeba się jej nauczyć, ta umiejętność nie przychodzi sama, ale faktycznie przynosi spore korzyści. Podobnie jak joga – wycisza, uspokaja, zwalcza stres.

Uważność – bądź bardziej obecna

Uważność to obecnie modny trend. Jest w zasadzie podobny do dwóch wymienionych wyżej. Jej głównym przesłaniem i dążeniem jest postulat, aby być obecnym tu i teraz, żyć w danym momencie i celebrować teraźniejszość. Ma to przynosić wiele korzyści – wolniejsze życie, wewnętrzny spokój, skupienie i wyciszenie, świadome życie. Najkrócej można powiedzieć, że uważność polega na przeżywaniu każdej czynności i każdej chwili świadomie.

Przykładem może być jedzenie: uważne jedzenie polega na skupianiu się i koncentrowaniu tylko na tej czynności, na smaku, zapachu, konsystencji i myśleniu tylko o tym, o niczym innym. Umysł odpoczywa, hamujemy galopadę myśli. Uważności nie trzeba stosować do każdej czynności. Można robić sobie np. dzień uważności i wtedy skupiać się na każdym zadaniu.