Staraniowy.pl

Duża część kobiet przynajmniej raz w swoim życiu przeżyła spóźnienie się miesiączki. Wiele z nich od razu przypisuje ten fakt ciąży. Nie zawsze jednak to ciąża jest przyczyną braku menstruacji. Jak długie opóźnienia w okresie powinny nas martwić i czym właściwie jest amenorrhea? Odpowiemy na te niepokojące pytania.

Wtórny i pierwotny brak miesiączki

Brak miesiączki można podzielić na dwie grupy – pierwotny i wtórny. Pierwszy to sytuacja, w której dziewczyna do 16 roku życia nie dostała krwawienia menstruacyjnego bez względu na rozwój innych cech płciowych. O wtórnym braku menstruacji możemy mówić, gdy kobieta miesiączkowała normalnie, a krwawienia nie pojawiają się przez co najmniej trzy miesiące lub tyle trwają okresy pomiędzy kolejnymi miesiączkami. Brak menstruacji zarówno pierwotny, jak i wtórny nazywamy amenorrheą.

Amenorrhea primaria

Pierwsza miesiączka powinna wystąpić do 16 roku życia – gdy występuje prawidłowa budowa i waga ciała.

Sytuacje, gdy dojrzewająca kobieta nie dostaje miesiączki nie zdarzają się często. Ich przyczyny to przede wszystkim zaburzenia rozwoju narządów rozrodczych, nieprawidłowe działanie jajników i uwarunkowania genetyczne. Brak miesiączki do 16. roku życia (przy prawidłowej budowie i wadze) oraz do 14. lat (gdy nie rozwinęły się gruczoły sutkowe) jest powodem do zgłoszenia się do lekarza, który stwierdzi, czy są jakieś nieprawidłowości. Najczęściej okazuje się, że brak menstruacji w tym wieku jest naturalny, a menstruacja pojawi się w swoim czasie. Jeżeli lekarz stwierdzi amenorrheę, najprawdopodobniej zaleci leczenie luteiną.

Amenorrhea secundaria

U dojrzałych kobiet, mających już miesiączki, także może się zdarzyć, że menstruacja przestanie występować. O wtórnym braku menstruacji mówimy, gdy nie pojawia się ona przez 3 miesiące. Do przyczyn tej dolegliwości możemy zaliczyć:

• Duży wysiłek fizyczny, intensywne ćwiczenia, stres
  U kobiet, które intensywnie trenują, uprawiają wysiłkowe sporty miesiączka może przestać się pojawiać. Podobnie może stać się, gdy nadmiernie korzystamy z sił psychicznych, czyli w sytuacji silnego czy długotrwałego stresu. Większość kobiet pewnie zauważyła, że gdy się stresują, mają dużo zajęć, pracy, nauki (np. sesja, matura) to miesiączka im się spóźnia. Jeżeli ten stres będzie bardzo silny lub będzie się przedłużał, menstruacja może zaniknąć.

• Dieta, gwałtowana utrata lub przybranie na wadze
  Podczas stosowania restrykcyjnych diet, gwałtownego chudnięcia dochodzi do zablokowania produkcji estrogenów, do której to niezbędny jest tłuszcz. Jeżeli nie dostarczymy go organizmowi, nie powstanie hormon i miesiączka zaniknie. Podobnie dzieje się, gdy zbyt dużo i w krótkim czasie przybierzemy na wadze – może to zachwiać równowagę hormonalną organizmu.

• Choroba Cushinga
  Jest to choroba wywołana podwyższonym poziomem kortyzolu we krwi. Objawami jej są m.in. nadmierne tycie, zwłaszcza w obrębie karku, tułowiu, cukrzyca, nadciśnienie i brak miesiączki.

• Zaburzenia hormonalne
  Gdy w organizmie kobiety poziom hormonów jest zbyt niski lub wysoki, może dojść do zatrzymania menstruacji. O jakie hormony chodzi? Np. o androgeny, czyli hormony męskie, które także występują u kobiet. Gdy jest ich zbyt dużo, w ciele pań pojawiają się cechy męskie, np. owłosienie, niski głos, przetłuszczanie się włosów.

• Problemy z tarczycą
  Przy nadczynności i niedoczynności tarczycy może dojść do wstrzymania miesiączki ze względu na to, że hormony przez nią produkowane są jako jedne z wielu odpowiedzialne za występowanie menstruacji.

• Tabletki antykoncepcyjne
  U niewielkiego odsetka kobiet po zaprzestaniu brania tabletek antykoncepcyjnych miesiączka przez kilka miesięcy nie powraca. Mówimy wtedy o post-pill amenorrhei.

• Choroby
  Jedną z częstszych przyczyn zaniku miesiączki są różne choroby lub związane z nimi leczenie. Menstruacja może zatrzymać się przy zespole policystycznych jajników, przedwczesnym wygaśnięciu ich pracy, przy nowotworach i chemioterapii, guzach na jajnikach, chorobach narządów rodnych, gruźlicy, anemii, różnego rodzaju zakażeniach ogólnych, mukowiscydozie, zapaleniu jelita grubego, chorobach nerek i podwzgórza.