Staraniowy.pl

Chlamydia trachomatis to bakteria, która może przedostać się do organizmu drogą płciową lub podczas porodu, ale także – co istotne – przez bezpośredni kontakt z zakażoną osobą. Aż jedną czwartą wszystkich zakażeń stanowią te, odnotowane u osób młodych, do 25 roku życia. Mimo, że często bezobjawowe, zakażenie bakterią może nieść poważne konsekwencje, wśród których znajduje się bezpłodność. Warto więc poznać źródła i przyczyny zakażenia, a także – sposoby uniknięcia infekcji.

Przyczyny

Stan chorobowy wywołany zakażeniem bakterią Chlamydia trachomatis nazywany jest chlamydiozą. Po przedostaniu się do organizmu bakteria wiąże się z komórkami gospodarza, rozmnaża się i wędruje drogą krwionośną. Drobnoustroje przedostają się do organizmu zarówno drogą płciową lub podczas porodu, jak również poprzez bezpośredni kontakt z zakażoną osobą, np. przez uszkodzoną skórę oraz błonę śluzową. Bakteria atakuje w większym stopniu kobiety, ale dotyka także mężczyzn. Szacuje się, że najczęstszymi przyczynami zakażenia są ryzykowne zachowania seksualne, wyrażające się przede wszystkim częstymi zmianami partnerów czy niestosowanie prezerwatyw podczas stosunku płciowego.

Objawy

Największą bronią wspomnianej bakterii jest to, że zakażenie nią nie zawsze przebiega w sposób objawowy. Stosunkowo często (szacuje się, że w przypadku 7-25% zakażonych mężczyzn i 40-75% zakażonych kobiet), infekcja ta może mieć przebieg bezobjawowy, a zakażona osoba nie ma zupełnie świadomości choroby.

W niektórych przypadkach obecność bakterii jest widoczna dzięki takim objawom, jak:

• częstomocz, ból i pieczenie podczas oddawania moczu,
• bóle miednicy,
• bóle w podbrzuszu,
• bóle okolicy lędźwiowej,
• krwawienia miedzymiesiączkowe,
• gorączka,
• mdłości,
• upławy śluzowo-ropne,
• fizyczny dyskomfort podczas stosunków seksualnych.

Ze względu na szybkie rozprzestrzenianie się bakterii, istnieje spore ryzyko zainfekowania nią również innych narządów. Wówczas mogą pojawić się takie objawy jak:

• bóle brzucha,
• bóle stawów,
• spadek odporności organizmu,
• objawy alergiczne,
• wady wzroku.

Konsekwencje

Wśród możliwych konsekwencji zakażenia bakterią wyróżnia się:

• chlamydioza,
• nadżerka szyjki macicy,
• zapalenie gruczołów Bartholina,
• bezpłodność,
• zapalenie przydatków (jajniki i jajowody),
• zespół Reitera – zapalenie cewki moczowej, stawów, spojówek,
• zakażenie cewki moczowej,
• przewlekłe bóle miednicy,
• dolegliwości stawowe,
• śluzowo – ropne zakażenie szyjki macicy,
• rak szyjki macicy.

Dodatkowo, w przypadku kobiet w ciąży, konsekwencją zakażenia może być:

• poronienie,
• przedwczesny poród,
• hipotrofia płodu (wada rozwojowa polegająca na opóźnieniu wzrostu płodu).

U noworodków mam zakażonych w czasie ciąży może dojść do następujących konsekwencji:

• chlamydiowe zapalenie płuc,
• zapalenie gałek ocznych,
• zapalenie spojówek.

U zarażonych mężczyzn z kolei:

• zapalenie cewki moczowej,
• zapalenie najądrzy,
• zapalenie gruczołu krokowego,
• bezpłodność.

Jako, że zakażenie bakterią uznaje się za jedną z potencjalnych przyczyn bezpłodności, zaleca się, aby pary mające problemy z płodnością, poddały się badaniu na obecność bakterii.

Leczenie

W przypadku zakażenia najważniejsza jest szybka diagnoza. Im dłużej pozwolimy bakterii na bytowanie w naszym organizmie, tym większe ryzyko niekorzystnych zmian, jakie może w nim dokonać (niebezpieczne stany zapalne, różnego rodzaju powikłania).  Czas działa na niekorzyść także z innego względu: bakteria z czasem staje się coraz bardziej odporna na podjętą później terapię antybiotykową. Zaleca się więc, aby testowi na obecność bakterii poddała się każda osoba aktywna seksualnie, co więcej – przynajmniej raz do roku. Szczególnie ważne jest to w przypadku ludzi młodych, poniżej 25 roku życia, jako że stanowią oni grupę największego ryzyka.  Leczenie zakażenia polega głównie na podawaniu antybiotyków, z których najczęściej stosuje się erytromycynę lub azytromycynę. Najważniejsze jednak, aby leczeniu poddała się nie tylko zakażona osoba, ale także jej partner, gdyż w przypadku zastosowania terapii tylko przez jedną osobę, istnieje znaczne ryzyko ponownego zakażenia. Jedyną profilaktyką, jaką można zalecić osobom obawiającym się zakażenia bakterii, jest prowadzenie dojrzałego i świadomego życia seksualnego (ograniczanie liczby partnerów seksualnych, stosowanie prezerwatyw) oraz dbałość o higienę osobistą (także w przypadku korzystania z toalet publicznych).