Staraniowy.pl

Podjęliście decyzję – chcecie podejść do in vitro. Pytanie, co teraz? Podpowiadamy, jak wygląda przygotowanie do procedury zapłodnienia pozaustrojowego.

Zanim podejmiemy realne kroki w kierunku zapłodnienia pozaustrojowego, warto zrobić wszystko, by maksymalnie zwiększyć szanse powodzenia zabiegu. By organizm był gotowy do zapłodnienia musi być w dobrej kondycji, a tę zapewni w pierwszej kolejności wartościowa dieta . Istotne jest spożywanie odpowiedniej ilości białka, które pozwoli na produkcję dobrej jakości komórek jajowych, należy także zwrócić uwagę na odpowiednią podaż wapnia i kwasu foliowego (suplementy, ale także żywność zawierająca w sobie te składniki). Nie bez znaczenia jest picie dużej ilości płynów – co najmniej 2 litry dziennie, ograniczenie spożycia kawy i alkoholu oraz rezygnacja z palenia papierosów.

Kolejnym i zapewne najważniejszym krokiem jest wybranie odpowiedniej kliniki, w której zostanie przeprowadzony zabieg. Jeśli zupełnie nie orientujemy się „na rynku”, warto poświęcić odpowiednio dużo czasu na zapoznanie się z placówkami, które mają w swojej ofercie zabieg in vitro . Chodzi nie tylko o cenę poszczególnych „usług” związanych z zapłodnieniem pozaustrojowym, ale także skuteczność kliniki, jej wiarygodność i renomę. Po wybraniu danej kliniki czas umówić się na pierwszą wizytę.

Wizyta w klinice

To wizyta w pewnym sensie najważniejsza – jej celem jest zebranie przez lekarza informacji na temat zdrowia partnerów, które mogą okazać się kluczowe dla powodzenia całej procedury. Warto zorientować się, czy klinika sugeruje, w jakim momencie cyklu powinna być pacjentka (na pewno taka informacja umieszczona jest na stronie placówki), ponieważ w trakcie wizyty prawdopodobnie zostanie przeprowadzone badanie ginekologiczne. Niektóre placówki nie wskazują takiego momentu, inne sugerują np. przedział między 2 a 5 dniem cyklu.

Po wywiadzie medycznym z partnerami (pozwala on na ustalenie czynników, mogących wpłynąć na bezpieczeństwo zabiegu oraz rokowań dotyczących efektywności leczenia) i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną, lekarz zaleca badania, które należy wykonać przed przystąpieniem  do procedury in vitro. W trakcie kolejnej wizyty ocenia ich wyniki i ustala schemat przyjmowania przez pacjentkę leków do stymulacji hormonalnej. Ich celem jest zwiększenie liczby dojrzałych komórek jajowych gotowych do zapłodnienia, a tym samym – skuteczności zabiegu. W razie potrzeby zleca też dodatkowe badania.

Stymulacja hormonalna i punkcja jajników

Wspomniana stymulacja hormonalna jajników (przyjmowanie określonych leków hormonalnych) trwa od 7 do 14 dni. W tym czasie pacjentka powinna być pod stałą kontrolą lekarza, który na bieżąco monitoruje proces dojrzewania komórek jajowych. Oczekiwanym rezultatem stymulacji jest uzyskanie wzrostu od kilku do kilkunastu pęcherzyków jajnikowych. Po około dwóch tygodniach dojrzałe pęcherzyki powinny osiągnąć optymalną wielkość, czyli około 17-20 mm. Najlepiej, jeśli takich pęcherzyków jest co najmniej trzy – wówczas szacuje się, że większość komórek jajowych będzie dojrzała (sytuacja idealna to taka, w której udaje się osiągnąć ok 8 pęcherzyków).

Kiedy stymulacja hormonalna zostaje zakończona, pacjentka otrzymuje lek hormonalny, wyzwalający owulację. Po około 36 godzinach od jego przyjęcia przeprowadzana jest punkcja jajników . To zabieg przeprowadzany przezpochwowo w znieczuleniu ogólnym – polega na pobraniu komórek jajowych z pęcherzyków, które udało się osiągnąć w czasie stymulacji.

Pęcherzyk wypełniony jest płynem, w którym znajduje się komórka jajowa. Probówki z pobranym płynem pęcherzykowym przekazuje się następnie do laboratorium embriologicznego, gdzie wyszukuje się komórki jajowe, a te następnie umieszcza się w inkubatorze. Do pobranych komórek jajowych dodaje się odpowiednio przygotowane nasienie, oddane wcześniej przez partnera. Sposób połączenia komórki jajowej z plemnikiem zależy od odmiany zabiegu – zapłodnienie in vitro klasyczne lub tzw. ICSI .