Staraniowy.pl

Inseminacja domaciczna to dość prosta metoda leczenia niepłodności, która dla wielu par stanowi ostatnią deskę ratunku przed… in vitro. Kiedy zawiedzie IUI najczęściej pozostaje jedynie metoda zapłodnienia pozaustrojowego. Na czym polega inseminacja? Kiedy ma sens, a kiedy trzeba z niej zrezygnować?

Inseminacja domaciczna – na czym polega?

Inseminacja domaciczna (w skrócie IUI, czyli ang. Intrauterine Insemination) jest, wbrew dość mało mówiącej nazwie, zabiegiem niespecjalnie skomplikowanym, szybkim i całkowicie bezbolesnym.  W trakcie zabiegu wyselekcjonowane plemniki (czyli takie, które mają największe szanse na powodzenie) wprowadza się bezpośrednio do jamy macicy.

Do tego celu używa się specjalnego wziernika, dzięki czemu istnieje pewność, że plemniki przedostaną się do komórki jajowej. Ich droga do celu zostaje bowiem znacznie skrócona. W naturalnych okolicznościach, kiedy para współżyje, barierą może stać się np. śluz – gdy jest bardzo gęsty nasienie nie ma szans na dotarcie do właściwego miejsca. Inseminacja pozwala pominąć ten i wiele innych problemów stojących na przeszkodzie płodności.

Sytuacje, w których jest zalecana

Inseminacja domaciczna jest wskazana w następujących przypadkach:

• endometrioza stopnia I lub II,
• zaburzenia owulacji,
• nieprawidłowości nasienia – gdy jego jakość, ilość i ruchliwość jest obniżona,
• problemy ze śluzem szyjkowym – tzw. wrogi śluz szyjkowy, niewystarczająca jakość lub ilość śluzu,
• niepłodności o nieznanej przyczynie (tzw. idiopatyczna), lub gdy przyczyn jest kilka,
• nieprawidłowości w budowie anatomicznej u kobiety lub mężczyzny, które uniemożliwiają współżycie,
• zaburzenia wytrysku.

Wtedy trzeba z niej zrezygnować

Inseminacja może pomóc w wielu przypadkach, jednak niestety, nie we wszystkich ma sens. Czasem szanse na jej powodzenie są bardzo marne – wtedy lepiej zrezygnować i poszukać metody, która da większą nadzieję na sukces.

Kiedy lepiej zrezygnować z IUI?

• Kiedy nasienie partnera jest złej jakości – prawidłowych plemników jest mniej niż milion
  w milimetrze. W takiej sytuacji para kwalifikuje się do zabiegu in vitro. Można też wybrać inseminację nasieniem dawcy.
• Inseminacji nie przeprowadza się, gdy stwierdzone zostaną patologie nasienia, np. bakterie.
• Kobieta ma stwierdzoną niedrożność obydwu jajowodów.
• Stan zapalny w narządzie rodnym.
• Mięśniaki macicy.
• Ciężka choroba ustrojowa.
• Przebyta radioterapia lub chemioterapia.
• Patologie błony śluzowej macicy.
• Zaburzenia genetyczne.

Wszystkie wyżej wymienione wskazania i przeciwwskazania są ogólne. Każdy przypadek jest indywidualnie rozpatrywany przez lekarza, który najtrafniej oszacuje szanse na powodzenia

O czym warto wiedzieć przed zabiegiem?

Przed zabiegiem trzeba się upewnić, że na plemniki czekają dojrzałe komórki jajowe. Jeśli kobieta ma regularną owulację, problem jest mniejszy, wystarczy monitoring i wykonanie IUI we właściwym czasie – po potwierdzeniu dojrzałości Pęcherzyka Graafa (za pomocą USG), w trakcie dni płodnych.

Jeśli owulacja jest zaburzona, trzeba jej nieco dopomóc. W tym celu kobieta poddawana jest stymulacji hormonalnej. Polega ona na podawanie specjalnych leków – są to cytrynian klomifenu (doustnie) bądź gonadotropina (domięśniowo). Wszystko monitorowane jest regularnie za pomocą USG. Kiedy jajeczka dojrzeją, wywołuje się owulację (lekami) i po odpowiednim czasie, trwającym zazwyczaj około doby, plemniki są wprowadzane do organizmu. Cała procedura jest szybka, można ją porównać do badania ginekologicznego. Już po wszystkim można wrócić do zwykłych obowiązków bez żadnych specjalnych ograniczeń.

Przed zabiegiem mężczyzna powinien zachować wstrzemięźliwość seksualną. Dzięki temu w dniu oddania nasienia będzie ono lepszej jakości.
W przypadku inseminacji zazwyczaj wykonuje się 6 prób. Jeśli nie zostaną zakończone powodzeniem, trzeba wybrać inną metodą leczenia. Często jest to zabieg in vitro.