Staraniowy.pl

Nastawienie obecnych rządzących do procedury In vitro jest dobrze znane i najlepiej manifestuje je fakt anulowania programu „Leczenie Niepłodności Metodą Zapłodnienia Pozaustrojowego” i zastąpienie go programem opartym o naprotechnologię. Emocje wokół tej metody są skrajne, a fakty mieszają się z informacjami wyssanymi z palca.

W co wierzyć?

Niestety, nie można wierzyć we wszystko, co pojawia się w mediach – prasie, telewizji, w Internecie, a nawet w książkach. Często osoby podające dane „informacje” mają ukryty motyw, chcą nas do czegoś przekonać, przemycić pewien punkt widzenia przeinaczając fakty albo przemilczając część prawdy. Dlatego zawsze, jeśli zależy nam na rzetelnej wiedzy, należy być czujnym, sprawdzać, dopytywać i nie zadowalać się jednym źródłem informacji.

Tak właśnie powinno być z informacjami na temat In vitro – wokół tej procedury narosło wiele mitów, które do tej pory są powtarzane i przedstawiane ludziom jako prawda. Przedstawiamy powszechne mity i nieprawdy wokół zapłodnienia pozaustrojowego.

Naprotechnologia to zamiennik In vitro

Jeden z mitów, który jest nam często serwowany. Naprotechnologię przedstawia się jako alternatywę dla In vitro, a wręcz… świetny zamiennik tej metody. Najlepszym dowodem na to jest anulowanie przez obecnych rządzących programu refundacji leczenia niepłodności metodą zapłodnienia pozaustrojowego  i zastąpienia go „Programem kompleksowej ochrony zdrowia prokreacyjnego
w Polsce w latach 2016-2020”, opartym właśnie o naprotechnologię. Trzeba dodać, że ów program nie okazał się jak na razie zbyt skuteczny.

Naprotechnologia to bowiem bardziej metoda diagnostyczna niż lecznicza, zakłada naturalne wyznaczenie momentu owulacji dzięki obserwacji kobiecego organizmu. Faktycznie może pomóc jeśli problemem są nieregularne owulacje, a także jeśli pary nie mają świadomości tego, jak przebiega kobieca płodność. W przypadku bardziej złożonych przyczyn problemów z zajściem w ciążę jest bezradna.

In vitro jest niebezpieczną metodą

Ci, którzy ciskają gromy na In vitro podkreślają, że to metoda niebezpieczna, szemrana, obciążona ryzykiem powikłań, marginalna. To nieprawda – In vitro jest metodą, którą stosuje się już od wielu lat z powodzeniem i zaleca w przypadku bardzo wielu przyczyn niepłodności. Powtarza się także zdanie, jakoby kobieta miała za In vitro płacić własnym zdrowiem. Oczywiście, istnieją skutki uboczne czy powikłania, ale to tak, jak z każdym zabiegiem medycznym. W przypadku In vitro dotyczą kilku procent przypadków.

Dzieci z In vitro są „inne”, wadliwe genetycznie

Jedną z bardziej krzywdzących rzeczy, którą szerzą czasem przeciwnicy In vitro jest uderzanie w dzieci poczęte w taki sposób. W najgorszych przypadkach są nawet wytykane palcami, traktowane jak wybryki natury. Pojawiają się nieprawdziwe informacje wskazujące jakoby dzieci z In vitro były bardziej podatne na zaburzenia w rozwoju, a także obciążone ryzykiem powstania wad genetycznych. Nie istnieją jednak żadne naukowe dowody wspierające taką tezę.

W czasie In vitro niszczone są embriony

Podczas procedury In vitro powstają, oczywiście „nadliczbowe” zarodki, jednak część z nich samoistnie obumiera (tak jak dzieje się to w naturze), a pozostałe są mrożone. W Polsce prawo zabrania niszczenia zarodków. Co dzieje się z nimi po zamrożeniu? Jeśli parze poddawanej In vitro nie uda się utrzymać ciąży z jednego zarodka, dysponują kolejnymi, które dają szanse na szczęśliwy finał. Kiedy nie zostaną wykorzystane, para może przekazać je do adopcji innym parom, które własnych zarodków nie mają.

In vitro jest nieetyczne

In vitro nie jest czarno-białe. Stawia ludzi przed dylematami etycznymi i pytaniami, z którymi nigdy wcześniej nie musieliśmy się mierzyć. To przypadek, w którym etyka nie nadąża za rozwojem technologii i nauki. Oczywiście każdy lubi jasne sytuacje i proste odpowiedzi – „to jest dobre” albo „to jest złe”. W  tym przypadku, przynajmniej na razie, każdy musi polegać na swoim sumieniu i swoim rozumie.