Staraniowy.pl

Od 1 lipca 2013 r. przez trzy lata 15 tys. par w Polsce będzie mogło skorzystać bezpłatnie z zabiegu in vitro. Jak skorzystać z programu refundacji in vitro? Jak się okazuje, w programie jest wiele niejasności, dlatego zasady jego funkcjonowania budzą u lekarzy wiele zastrzeżeń. W związku z tym wszystkie 23 kliniki leczenia niepłodności, które zostały wyłonione jako placówki realizujące rządowy program leczenia niepłodności, w dalszym ciągu nie są w stanie określić, jakie dokumenty i badania będą wymagane, aby podejść do refundowanego zabiegu.

O programie

Po raz pierwszy w historii polskiej medycyny zabiegi in vitro będą finansowane ze środków publicznych. Program ruszył 1 lipca 2013 r. i będzie trwał 3 lata, do 30 czerwca 2016 r. Szacuje się, iż Programem zostanie objętych około 15 tys. par.

Celem „Programu Leczenie Niepłodności Metodą Zapłodnienia Pozaustrojowego na lata 2013-2016″ jest zapewnienie równego dostępu i możliwości korzystania z procedury zapłodnienia pozaustrojowego niepłodnym parom. Ponadto, celem Programu jest: obniżenie odsetka liczby par bezdzietnych, zapewnienie pacjentom najwyższego standardu leczenia niepłodności, zwiększenie skuteczności leczenia niepłodności oraz osiągnięcie poprawy trendów demograficznych.

Metoda ta stosowana jest w sytuacji gdy wyczerpano już inne możliwości leczenia lub jeśli nie istnieją inne metody leczenia niepłodności.

Warunkiem przystąpienia do Programu jest rozpoznanie niepłodności przez lekarza oraz udokumentowane nieskuteczne leczenie w czasie nie krótszym niż 12 miesięcy.

Decyzję o włączeniu pary do Programu mogą podjąć wyłącznie lekarze z ośrodków będących realizatorami Programu na podstawie kryteriów określonych w treści Programu. Z Programu będą mogły skorzystać również pary, które nie pozostają w związku małżeńskim – Program nie określa statusu prawnego pary.

Wszystkie kliniki będące realizatorami Programu stosują jednakowe kryteria kwalifikacji na terenie całej Polski.

Realizatorzy Programu mają obowiązek  bezpiecznego przechowywania wszystkich zarodków powstałych w wyniku realizacji Programu. Zawierając umowy z Ministrem Zdrowia, każda z wyłonionych klinik zobowiązana jest do przechowywania zarodków, które nie zostaną wykorzystane, także po zakończeniu Programu.

W ramach Programu para ma prawo skorzystać z trzech prób procedury wspomaganego rozrodu. Kolejny cykl pobrania i zapłodnienia komórek jajowych może być wykonany dopiero po wykorzystaniu wszystkich uzyskanych wcześniej zarodków.

W Programie ograniczono ilość tworzonych zarodków maksymalnie do sześciu. Zaleca się przenoszenie do macicy tylko jednego zarodka w kolejnym cyklu miesięcznym. W uzasadnionych medycznie przypadkach można przenieść nie więcej niż 2 zarodki jednocześnie.

Nadzór nad realizacją Programu sprawuje Minister Zdrowia, który ma prawo przeprowadzić kontrolę w siedzibie realizatora. Raz na miesiąc realizatorzy Programu będą przekazywali sprawozdania merytoryczne i finansowe z wykonania Programu. Na tej podstawie Rada Programu opracowuje i przedstawia ministrowi coroczne raporty. Prowadzony jest również rejestr medycznie wspomaganej prokreacji. Rejestr zawiera informacje o przyczynach niepłodności, zastosowanym leczeniu, przyczynach niezakwalifikowania do Programu, liczby utworzonych zarodków i transferów, liczbie uzyskanych ciąż, ich przebiegu oraz stanie zdrowia urodzonych dzieci. Dane osobowe są chronione. Nikt poza kliniką udzielającą świadczeń nie ma dostępu do danych identyfikujących pacjentów i dzieci.

Kto może uczestniczyć?

Program zapewnia możliwość skorzystania z procedury zapłodnienia pozaustrojowego parom, u których stwierdzono niepłodność kobiety lub mężczyzny.

Warunkiem przystąpienia do Programu jest rozpoznanie bezwzględnej przyczyny niepłodności przez lekarza lub udokumentowane nieskuteczne leczenie w czasie nie krótszym niż 12 miesięcy.

W ramach Programu będą mogli się leczyć także pacjenci, u których w wyniku leczenia lub z innych powodów może dojść do utraty płodności w przyszłości (tzw. pacjenci z odroczoną płodnością z powodów onkologicznych oraz zakaźnych).

Kobieta w dniu zgłoszenia do Programu nie może mieć ukończonego 40 roku życia. Decyduje data zgłoszenia się kobiety czyli pierwszej wizyty u realizatora. Jeśli pomiędzy dniem zgłoszenia się do ośrodka realizującego Program a dniem kwalifikacji do Programu kobieta ukończy 40 rok życia, będzie miała nadal prawo do skorzystania z Programu. Nie ma ograniczeń wiekowych dla mężczyzn.

Do udziału w Programie będą mogli kwalifikować wyłącznie jego realizatorzy.

Lista klinik biorąca udział w programie

więcej informacji: http://www.invitro.gov.pl/