Staraniowy.pl

Nasze dziecko nie musi „powstać” w przytulnej sypialni. Nie musi rozwijać się w naszym brzuchu. Rodzicem nie zawsze zostajemy w dziewięć miesięcy. Nie zawsze stajemy się nim na sali porodowej…

Najpierw decyzja: tak, to już, jesteśmy gotowi. Chcemy zostać rodzicami. Potem starania – z założenia najprzyjemniejsza część całego przedsięwzięcia. Następnie test ciążowy – pełne ekscytacji i podniecenia oczekiwanie na wynik. Wreszcie – niesamowita radość. Udało się – będziemy rodzicami! Dziewięć pełnych euforii, ale i napięcia miesięcy. Jak sobie poradzimy? Czy sprawdzimy się w nowej roli? I w końcu ten moment. Niesamowite szczęście, nieopisane spełnienie i satysfakcja – jesteśmy RODZICAMI.

Niestety, nie zawsze droga do rodzicielstwa wygląda tak samo. Życie pisze bardzo różne scenariusze. Każdy z opisanych etapów może przebiegać inaczej i generować skrajnie różne emocje. Różne bywają początki. Różnie wygląda rozwiązanie. I wreszcie – różnie przebiegają same starania. Kiedy zaczynają się niepokojąco przedłużać musimy przyjąć do wiadomości, że rodzicem nie zawsze zostaje się tak, jak to sobie wyobrażaliśmy. Nasze dziecko nie musi „powstać” w przytulnej sypialni. Nie musi rozwijać się w naszym brzuchu. Rodzicem nie zawsze zostajemy w dziewięć miesięcy. Rodzicem nie zawsze stajemy się na sali porodowej.

Inseminacja domaciczna

Kiedy dostępne metody leczenia niepłodności nie przynoszą rezultatu, dla wielu par jedyną nadzieję na posiadanie własnego potomstwa dają techniki wspomaganego rozrodu. Najstarszą i w pewnym sensie najprostszą – a co za tym idzie, często proponowaną w pierwszej kolejności – jest inseminacja. Niestety, nie w każdym przypadku jej przeprowadzenie będzie możliwe. Warunkiem są drożne jajowody, prawidłowo zbudowana macica oraz możliwość uzyskania u pacjentki owulacji (fizjologicznej bądź stymulowanej).

Inseminacja polega na przeniesieniu starannie wyselekcjonowanych plemników (partnera bądź anonimowego dawcy) za pomocą specjalnego cewnika do jamy macicy. Zabieg odbywa się w klinice leczenia niepłodności, ale jest stosunkowo prosty i krótki. Poprzedza go badanie USG mające na celu ocenę wielkości pęcherzyków oraz endometrium. Po zabiegu pacjentka może spokojnie wrócić do swoich codziennych obowiązków. Więcej na temat inseminacji domacicznej przeczytacie tutaj.

In vitro

Jeśli pierwsza próba inseminacji nie kończy się ciążą, zazwyczaj podejmuje się kolejne – od 4 do 6. Jeżeli nie dają one oczekiwanych rezultatów, wówczas rozważa się zastosowanie innych metod wspomaganego rozrodu. In vitro to krok dalej niż inseminacja – zapłodnienie komórki jajowej poza organizmem kobiety. Także i ono nie będzie możliwe u wszystkich par. Warunkiem są m.in.: obecność prawidłowej macicy umożliwiającej donoszenie ciąży, co najmniej jeden jajnik, który zareaguje na stymulację jajeczkowania oraz odpowiednie parametry nasienia umożliwiające zapłodnienie.

Pierwszym etapem procedury jest pobranie od partnerów komórek rozrodczych. U kobiety stymuluje się owulację i pobiera komórki jajowe, mężczyzna sam oddaje nasienie. Zapłodnienie pozaustrojowe polega na połączeniu pobranych komórek i przeniesieniu powstałych zarodków do jamy macicy. Oczywiście nie jest to jeszcze gwarancją uzyskania ciąży. Warto tu też podkreślić, że kolejność zabiegów nie zawsze musi być taka, jak opisaliśmy powyżej: inseminacja, a w razie niepowodzenia in vitro. W niektórych przypadkach wykonanie inseminacji jest bezzasadne i parze od razu proponuje się procedurę in vitro. Więcej na ten temat pisaliśmy dla was tutaj.

Adopcja zarodka

To często kolejny krok po nieudanej próbie zapłodnienia pozaustrojowego z użyciem własnych komórek rozrodczych. Prenatalna adopcja zarodka to próba zapłodnienia in vitro za pomocą zarodka podarowanego przez inną parę. Przekazane do adopcji zarodki pochodzą od partnerów, którzy także leczyli się w danej klinice niepłodności i poddali się zapłodnieniu pozaustrojowemu. Wykonując zabieg, zapładnia się bowiem kilka komórek jajowych – na wypadek, gdyby pierwsze nie pozwoliły na powstanie ciąży lub para planowała kolejne dzieci. Jeśli do ciąży dojdzie, a para nie ma w planach kolejnych, może oddać zarodki do wspomnianej adopcji. Choć dla niektórych rodziców to trudna decyzja, czasami bywa konieczna – przechowywanie zarodków wiąże się ze sporymi kosztami.

Po dopasowaniu do pary odpowiedniego zarodka (pod uwagę bierze się jego cechy fenotypowe) i zaakceptowaniu propozycji przez partnerów, procedura wygląda podobnie, jak w przypadku transferu własnych mrożonych zarodków. Przeniesienie zarodka do macicy następuje w naturalnym cyku miesiączkowym pacjentki lub po stymulacji hormonalnej. Zabieg jest krótki i bezbolesny, przeprowadza się go na fotelu ginekologicznym. Bezpośrednio po zabiegu pacjentka może opuścić klinikę i wrócić do normalnego funkcjonowania. Po około 12-tu dniach przeprowadza się test na obecność beta HCG.

Adopcja dziecka

Dla niektórych to scenariusz ostateczny – kiedy wszystkie powyższe zawiodą. Przez niektórych powyższe w ogóle nie są brane pod uwagę – kiedy starania o dziecko drogą naturalną nie przynoszą rezultatów, od razu podejmują decyzję o adopcji. Jeszcze inni zupełnie nie rozważają tej drogi do rodzicielstwa – jeśli nie udaje im się zostać rodzicami na drodze naturalnej czy dzięki metodom wspomaganego rozrodu, z bólem serca rezygnują z marzeń o dziecku. Nie dla wszystkich bowiem adopcja „cudzego” dziecka jest alternatywą dla posiadania własnego potomstwa.

Jedno jest pewne – droga do rodzicielstwa w każdym przypadku jest inna. Jednej kobiecie uda się zajść w ciążę w pierwszym cyklu starań, inna będzie na to potrzebować kilku miesięcy, a nawet lat. Dla jednej pary inseminacja okaże się „lekarstwem” na wszelkie problemy, innej nawet in vitro nie pozwoli spełnić marzeń o własnym potomstwie. Nie wszyscy rodzice będą witać swoje dziecko na sali porodowej, nie wszyscy będą mogli obserwować jego podobieństwo do siebie samych.

Rodzicielstwo ma różne oblicza. I choć większość z nas doświadcza jego trudów dopiero w czasie wychowywania dziecka, niektórzy muszą się z nimi zmierzyć jeszcze na długo przed narodzinami upragnionego potomstwa.