Inseminacja domaciczna to dla wielu par ostatnia szansa na dziecko przed decyzją o poddaniu się procedurze in vitro. Kiedy warto ją rozważać, a kiedy należy zrezygnować z tej metody?
Inseminacja to technika wspomaganego rozrodu, której celem jest usunięcie ewentualnych przeszkód w dostępie plemników do komórki jajowej (m.in. ominięcie śluzu szyjkowego, który – choć powinien być dla plemników ułatwieniem i swego rodzaju środkiem transportu, bywa niekiedy blokadą nie do pokonania). Zabieg polega na umieszczeniu starannie wyselekcjonowanego i odpowiednio przygotowanego nasienia partnera bezpośrednio w jamie macicy partnerki za pomocą specjalnego cewnika (to najpopularniejszy typ inseminacji, możliwe są także: inseminacja naszyjkowa oraz inseminacja „dojajowodowa”). Zabieg jest krótki (trwa kilka minut), bezbolesny, przypomina zwykłe, kontrolne badanie ginekologiczne, a zaraz po jego zakończeniu kobieta może wrócić do normalnego funkcjonowania. Ciąża uzyskana drogą inseminacji nie różni się od ciąży powstałej w wyniku naturalnego zapłodnienia.
Termin zabiegu inseminacji wyznacza się po potwierdzeniu dojrzałości pęcherzyka Graafa w badaniu USG oraz badaniach hormonalnych kobiety. Jeśli kobieta ma prawidłową owulację, wówczas inseminację wykonuje się w cyklu naturalnym, w okolicach dni płodnych. U kobiet z zaburzeniami owulacji, w przypadkach lekkiej endometriozy czy zespołu policystycznych jajników przeprowadza się hormonalną stymulację owulacji. Przez kilka dni podaje się kobiecie odpowiedni preparat – cytrynian klomifenu doustnie lub gonadotropiny domięśniowo. W tym czasie regularnie przeprowadza się USG, by wytypować najlepszy moment na inseminację – sprawdza się obecność zdolnych do rozwoju pęcherzyków oraz pęcherzyka dominującego. Kiedy pęcherzyki osiągają odpowiednią wielkość, podaje się lek zawierający hCG – wywołujący owulację i po 24-36 godzinach przeprowadza się zabieg (tzw. inseminacja w cyklu indukowanym). W wyznaczonym na inseminację dniu partner, bezpośrednio przez zabiegiem, oddaje próbkę nasienia drogą masturbacji (wcześniej, przez dwa dni wskazana jest wstrzemięźliwość seksualna). Nasienie to musi zostać odpowiednio przygotowane – jest płukane i wirowane, co ma na celu uzyskanie wyłącznie plemników dobrej jakości.
Zabieg inseminacji przeprowadza się w przypadku, gdy problemy z zapłodnieniem są spowodowane:
Jak łatwo wywnioskować z powyższego, w niektórych przypadkach rozważanie inseminacji jest bezzasadne, ponieważ szanse powodzenia zabiegu są zerowe lub bliskie zeru. To m.in.:
Istnieją także tzw. względne przeciwwskazania do inseminacji, co oznacza, że w przypadku ich wystąpienia zabieg należy dokładnie przemyśleć, to m.in.:
Próby inseminacji należy zakończyć mimo braku zapłodnienia po:
Pozostałe artykuły w kategorii: Problemy z płodnością
10 najdziwniejszych objawów ciąży
Na czym Polacy nie oszczędzają?
Jak go zniechęcić do pomocy? Są na to sposoby!
Czy chemioterapia powoduje niepłodność?
Płodność po chorobie nowotworowej- czy można ją zachować?
Serwis Staraniowy.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w naszym serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.