Staraniowy.pl

Utrata ciąży to jedno z najbardziej tragicznych doświadczeń, jakie może przeżyć kobieta i jakie może przeżyć para ludzi chcących mieć dziecko. Jest bolesne, trudne, przerażajace. Potrafi wręcz spowodować  depresję czy zespół stresu pourazowego.

Traumatyczne przeżycie

Ciężko tłumaczy się coś tak emocjonalnie rozbijającego jak poronienie i to, co czuje kobieta, która utraciła ciążę. Ciężko ubiera się w słowa ten stan, który stanowi mieszankę tylu emocji – dojmującego smutku, niedowierzania, złości, wyrzutów sumienia, strachu… To wydarzenie śmiało można nazwać traumą i nie będzie w tym ani grama przesady.

Czym charakteryzuje się trauma? To stan pojawiający się po bardzo ciężkim przeżyciu, który pozostawia po sobie pewną zmianę w psychice. Skutkami traumy mogą być depresja, nerwica, psychozy, stres pourazowy, lęk… Wiele mówi się o traumach związanych z uczestnictwem w wypadku, z wydarzeniami z dzieciństwa, a nawet o traumie pojawiającej się po porodzie. Wciąż zbyt mało zaś o traumie po utracie ciąży, a to  zdecydowanie jedno z najcięższych przeżyć, z jakim wielu kobietom przychodzi się mierzyć.

Prawo do żałoby

Po utracie ciąży mogą pojawić się – i bardzo często pojawiają – reakcje i przeżycia związane z procesem żałoby. Bo radzenie sobie z poronieniem to właśnie żałoba, której nie wolno sobie odmawiać i umniejszać jej znaczenia. Trzeba przeżyć, pozwolić sobie na nią, bo to proces prowadzący do akceptacji straty.

W okresie po poronieniu mogą wystąpić takie fazy i emocje, jak szok, złość, dojmujący smutek, „odrealnienie”, utrata chęci do jedzenia i chęci do działania, poczucie winy, obsesyjne analizowanie, tęsknota… Są one normalne, jednak w przypadku, kiedy z czasem się nasilają, trwają bardzo długo, warto pomyśleć o pomocy psychologa, który pomoże poradzić sobie z traumą.

Obwinianie się po poronieniu

Wiele kobiet po poronieniu obwinia się, skrupulatnie i wręcz obsesyjnie analizuje każdy szczegół swojego zachowania – szuka elementu, który mógł zawinić. Czegoś, co zrobiła źle, jakiegoś błędu, któremu można przypisać winę za tę tragedię.

Tymczasem w absolutnej większości przypadków utrata ciąży wynika z kompletnie innych przyczyn i nie ma nic wspólnego z tym, co robiła lub czego nie robiła przyszła mama. Jednak w takim momencie, szczególnie na początku, czasem trudno jest podejść do tematu racjonalnie.

Depresja po poronieniu

Niestety, przeżycie utraty ciąży może w niektórych przypadkach prowadzić nawet do depresji. Wtedy absolutnie konieczna jest profesjonalna pomoc i leczenie. Ale jak odróżnić żałobę od symptomów depresji? Żałoba w konsekwencji prowadzi do akceptacji straty, natomiast warto zwrócić uwagę, jeśli poczucie dojmującego smutku, poczucie winy, wycofanie, niechęć nie ustępują z czasem (a mogą się nawet nasilać), jeśli kobieta nie potrafi nadal normalnie funkcjonować, utraciła chęć życia.

PTSD – zespół stresu pourazowego po poronieniu

Zespół Stresu Pourazowego, w skrócie PTSD (ang. Posttraumatic Stress Disorder) łączony jest zwykle z wojną czy katastrofami, wypadkami. Jest to zaburzenie psychiczne – silna reakcja na traumatyczne wydarzenie pojawiające się ponieważ dana osoba nie radzi sobie z tym, co przeżyła.

 Do objawów PTSD zaliczamy m.in. :

• napięcie i lęk;
• problemy ze snem;
• drażliwość, poczucie  pobudzenia, nawet agresja, wybuchy gniewu;
• poczucie wyobcowania, brak zainteresowania otoczeniem, izolowanie się, odrętwienie;
• problemy z koncentracją;
• uporczywie powracające wspomnienia i myśli o traumatycznym wydarzeniu.

Okazuje się, że część kobiet po poronieniu (nawet 30%!) może przeżywać PTSD – pokazały to badania naukowców z Imperial College w Londynie.

Warto szukać pomocy

Wiele kobiet po poronieniu ma poczucie ogromnej, przytłaczającej samotności i niezrozumienia ze strony otoczenia. Niejednokrotnie, to niestety prawda – często słyszy się, że przecież będzie kolejne dziecko, że to się zdarza, że wiele kobiet tak ma… Słowa, które mają pocieszać powodują jeszcze więcej bólu. Ale mimo to warto szukać pomocy – u partnera, u bliskiej osoby, która nie zbagatelizuje tych przeżyć, a może u psychologa.

Szukanie pomocy psychologicznej nie jest oznaką słabości, a wręcz przeciwnie – dojrzałości, świadomości i troski o sobie i swój stan psychiczny. Dlatego warto zwrócić się do specjalisty, jeśli sytuacja zaczyna nas przytłaczać, wymyka się spod kontroli i nie potrafimy wydobyć się z żałoby i poczucia beznadziei.

Pamiętaj również, że po poronieniu masz konkretne prawa – sprawdź je tutaj