Rządowy Program Leczenia Niepłodności Metodą Zapłodnienia Pozaustrojowego, w ramach którego refundowane jest in vitro miał trwać od 1 lipca 2013 do 30 czerwca 2016. Jednak całkiem niedawno, z początkiem października 2015 była premier rządu, Ewa Kopacz, zapowiedziała, że będzie on kontynuowany do 2019 roku. Następnie kolejną, drugą edycję podpisał, potwierdzając jej słowa, poprzedni Minister Zdrowia – Marian Zembala. Program będzie prowadzony więc jeszcze do 2019 roku. Na czym konkretnie polega? Jak prezentują się dotychczasowe wyniki i co zmieni się od 1 lipca 2016 roku?
Pierwsza edycja rządowego programu refundacji in vitro ruszyła 1 lipca 2013 roku i potrwa do 30 czerwca 2016. Podstawowe cele, jakie stawiają przed nim twórcy to zapewnienie równego dostępu do procedur zapłodnienia pozaustrojowego (wiele par nie mogło sobie pozwolić na poniesienie tak dużych kosztów), pozytywny wpływ na demografię oraz zmniejszenie ilości par niemogących mieć dziecka. Zasady programu mówią, że jedna para ma prawo skorzystać z trzech bezpłatnych prób procedury in vitro.
Jak podaje strona Ministerstwa Zdrowia, do 3 listopada 2015 roku dzięki rządowemu programowi finansowania in vitro:
W programie Ministerstwo Zdrowia nadmienia, że dotychczasowe efekty „(..) okazały się być bardzo dobre i dobrze rokują na przyszłość”.
Nowy program refundacji in vitro, podpisany 3 listopada 2015 roku przez ówczesnego Ministra Zdrowia, Mariana Zembalę, ma być w zasadzie kontynuacją obecnego. Potrwa od 1 lipca 2016 do 31 grudnia 2019 roku. Budżet, jaki został na niego przewidziany to mniej więcej 303,5 miliona złotych.
Najistotniejszą zmianą będzie dopasowanie programu do nowej ustawy o in vitro. Co to oznacza? Na szczęście – zmianę na lepsze. Z programu będą mogły bowiem skorzystać i te pary, które muszą decydować się na komórki rozrodcze bądź zarodki z dawstwa innego niż partnerskie.
Przed podpisaniem przez ministra program został zaopiniowany pozytywnie przez Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji w piśmie z 26 października bieżącego roku. Pojawiło się jednak kilka uwag, które dotyczyły m.in: niezdefiniowanych efektów i sposobu oceny realizacji określonych celów, wątpliwości co do ustalenia górnej granicy wieku (40 lat u kobiety), liczebności potencjalnych uczestników czy braku informacji na temat liczby ośrodków biorących udział w programie. Zasugerowano też, aby uściślić sposób zapewnienia ciągłości między uczestnictwem w programie, a dalszą opieką nad kobietą w czasie ciąży, porodu i połogu. Większa część uwag została uznana, jednak nie zmieniono górnej granicy wieku, a także wyjaśniono, ze opieka po zakończeniu programu jest świadczona ze środków publicznych.
Pary, które skorzystały z trzech cykli leczenia w pierwszej edycji nie będą mogły kolejny raz ubiegać się o uczestnictwo. Te, które rozpoczęły je bądź rozpoczną w obecnej edycji będą mogły oczywiście kontynuować w kolejnej (jednak nie przekraczając ustalonych trzech cykli leczenia).
Szczegóły na stronie Ministerstwa Zdrowia
Jeśli chcesz bardziej szczegółowo zapoznać się z programem, jest on w całości dostępny na całością na stronie Ministerstwa Zdrowia. Nie obawiaj się skomplikowanej medycznej terminologii, bez trudu można znaleźć w nim odpowiedzi na wszelkie szczegółowe pytania. Program ma około 20 stron i jest podzielony na rozdziały.
Pozostałe artykuły w kategorii: Niepłodność
Adopcja po polsku – jakie czekają was problemy?
Czy okres świąteczny może sprzyjać staraniom o dziecko?
Skuteczne in vitro – co wpływa na sukces zapłodnienia pozaustrojowego?
Urlop macierzyński i tacierzyński w przypadku adopcji małego dziecka
Czy Polacy popierają in vitro?
Czy podwiązanie jajowodów jest odwracalne?
Koniec starań o dziecko to nie koniec świata!
Serwis Staraniowy.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w naszym serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.