Staraniowy.pl

Pary bezskutecznie starające się o dziecko poddawane są szeregowi badań, testów i obserwacji. Zbyt mało w tym wszystkim zwraca się uwagi na stan psychiczny osób, doświadczających niepłodności. Tymczasem nie można zapominać, że ma on niebagatelny wpływ nie tylko na sam proces leczenia, ale także na jego efektywność.

Pojawienie się problemów na drodze do rodzicielstwa to dla każdej pary zaskoczenie. Nawet jeśli znają statystyki dotyczące niepłodności, zwykle nie biorą pod uwagę, że to właśnie oni mogą być ową „co piątą parą”. Trudno się dziwić, że przedłużające się starania, na które nie byli przygotowani, wywołują konsternację i skołowanie. Teraz, kiedy znaleźli w swoim życiu miejsce na dziecko, okazuje się, że jego wypełnienie nie jest takie proste, jak się kiedyś wydawało.

Praca, która jeszcze do niedawna cieszyła i dawała satysfakcję, zaczyna irytować. Znajomi, którym udało się bez problemu, coraz bardziej drażnią, a same starania – jeszcze nie tak dawno źródło przyjemności i bliskości z partnerem, okazują się być coraz bardziej męczące. W takiej sytuacji każda, nawet najmocniejsza, psychika zaczyna szwankować. Nieustający stres, obniżony nastrój, niskie poczucie własnej wartości – czynniki, będące następstwem nieudanych starań, na powrót negatywnie wpływają na ich skuteczność, napędzając błędne koło.

Przyczyna nie zawsze w ciele

Niestety, w laboratoriach i klinikach leczenia niepłodności zbyt małą uwagę zwraca się na psychikę leczących się osób. To oczywiste, że w pierwszej kolejności szuka się przyczyn „w ciele”. Niezadowalająca jakość nasienia, zaburzenia w cyklu menstruacyjnym, wady w budowie narządów rozrodczych – trzeba wyeliminować każdą możliwą ewentualność. Warto jednak mieć świadomość tego, że bez względu na czynnik będący bezpośrednią przyczyną niepłodności, psychika wpływa na każdy – dosłownie każdy – proces leczenia. Dobra kondycja psychiczna może wydatnie przyspieszyć powrót do zdrowia, zły stan psychiczny – przedłużyć nieskuteczne starania nawet, jeśli to nie on jest rzeczywistym źródłem problemów z poczęciem.

Badania nie pozostawiają wątpliwości – ostry lub przewlekły stres negatywnie wpływa na przebieg procedur medycznych związanych z leczeniem niepłodności (m.in. na liczbę uzyskanych i zapłodnionych oocytów oraz ich transfer). Tymczasem z obserwacji i analiz wynika, że o ile osoby leczące się już „konkretnie” z powodu niepłodności (np. w trakcie transferów in vitro) oceniają wsparcie psychiczne jakie otrzymują pozytywnie, te które znajdują się dopiero na etapie diagnozowania niepłodności, często nie otrzymują go zupełnie.

To się leczy!

Czego oczekują osoby, podejrzewające u siebie problem niepłodności? Wyjaśnienia, zrozumienia, zainteresowania, wsparcia, a często także poprowadzenia za rękę. Potrzebują akceptacji i wzmocnienia wiary we własne siły. Niekoniecznie sloganu: Wszystko będzie dobrze, ale chociażby jasnej informacji, że „to się leczy”. Chcą, by ktoś potraktował ich problem jako zadanie do rozwiązania – z przedstawieniem realnych szans na powodzenie. Bo te zawsze istnieją, a sama ich świadomość to często klucz do sukcesu. Wiele osób ubolewa nad tym, że po wyjściu z gabinetu lekarza ma w głowie jeszcze większy mętlik niż wcześniej, że swoje kolejne kroki kieruje do – wyszukiwarki Google.

Oczywiście może się zdarzyć i tak, że to sam stres jest „przyczyną” niepłodności. Cudzysłowem zaznaczamy jednak, że w tym wypadku choroba nie ma charakteru trwałego – wystarczy, że para uświadomi sobie, gdzie tkwi jej problem i zacznie go „doceniać”. Bo zdecydowanie nie doceniamy stresu. Stres to nie tylko „objaw” psychiczny. Nieustanne podenerwowanie, ciągle obawy, rozdrażnienie, lęki – wszystko to wywołuje określone procesy fizjologiczne, które zakłócają regulację hormonalną, a tym samym – mogą wpływać na szanse zajścia w ciążę.