Poronienie to w każdym wypadku i niezależnie od tego, kiedy wystąpiło, bardzo ciężkie przeżycie dla kobiety. Szczególnie, jeśli jest to już drugi lub następny taki przypadek. Kiedy zdarzyło się to więcej niż raz, zawsze warto wykonać badania i diagnostykę, która pomoże odkryć powód poronień nawracających.
To zależy od lekarza i od konkretnego przypadku. Niektórzy specjaliści są zdania, że już po pierwszym poronieniu należy wykonać badania, by poznać jego przyczynę. Inni uważają, że badania są konieczne dopiero po drugim lub kolejnym – wtedy, gdy można uznać to już za poronienia nawracające.
Nie ma powodu, by wpadać w panikę po pierwszym poronieniu i zakładać, że było wynikiem nieprawidłowości genetycznych czy anatomicznych. Niestety, szacunkowo nawet 15% ciąż kończy się w ten sposób. Najczęściej to kwestia błędu genetycznego, wady, albo po prostu… przypadku. Zawsze warto jednak skonsultować się z lekarzem, który m.in. po wywiadzie sam wywnioskuje, czy warto rozpocząć diagnostykę.
Istnieje cała masa badań, które można wykonać po poronieniu. To, którym z nich (lub może wszystkim) należy się poddać należy omówić z lekarzem.
Tego typu badania pomogą w wykryciu wad takich, jak zrosty, mięśniaki, endometrioza, niewydolność szyjki macicy czy przegroda macicy. Wszystkie one mogą stać się przyczyną poronienia. Metody używane do przeprowadzenia badań anatomicznych to, obok standardowego przezpochwowego USG, także tomografia, rezonans, histerosalpingografia, czy laparoskopia. Warto pamiętać, że wady tego typu mogą być zarówno wrodzone, jak i nabyte.
Po poronieniu dobrze jest sprawdzić poziom niektórych hormonów. Szczególnie, że to badania nieinwazyjne, a mogące odpowiedzieć na wiele pytań i wątpliwości. Zwykle bada się poziom hormonów tarczycy, a także – hormonów płciowych: estrogenów, progesteronu, prolaktyny, LH, FSH.
Zaburzenia hormonalne mogą być źródłem poronień, ponieważ to właśnie hormony są odpowiedzialne za wiele procesów niezbędnych do prawidłowego przebiegu ciąży i jej podtrzymania. Zwykle bada się także poziom androgenów, czyli hormonów męskich, których zbyt wysokie stężenie może być przyczyną poronień.
To oczywisty wybór, ponieważ bardzo wiele poronień (samoistnych) ma podłoże genetyczne. Zaburzenia genetyczne u rodziców prowadzą do powstania zarodka obarczonego wadami genetycznymi, co z kolei wywołuje poronienie.
Aby wykryć owe wady można wykonać badanie kariotypu zarówno kobiety, jak i mężczyzny. Czasem jednak materiał genetyczny rodziców jest bez zarzutu, a wady wynikają np. z nieprawidłowego podziału komórek zygoty.
Infekcje, głównie wirusowe, mogą być źródłem poronień. Jakie to infekcje? Przede wszystkim różyczka, cytomegalia, toksoplazmoza, chlamydioza, opryszczka. Aby zapewnić bezpieczeństwo kolejnej ciąży należy, przed rozpoczęciem starań, wyleczyć je.
Istnieją dwa rodzaje immunologicznych nieprawidłowości mogących prowadzić do utraty ciąży.
a) Autoimmunologiczne – sytuacja, kiedy układ odpornościowy reaguje w sposób nieprawidłowy na komórki swojego własnego organizmu. Zazwyczaj powodem takiego stanu rzeczy jest tzw. zespół antyfosfolipidowy.
b) Alloimmunologiczne – sytuacja, kiedy układ odpornościowy kobiety reaguje w sposób nieprawidłowy na zarodek. To prowadzi do odrzucenia zarodka i poronienia.
Pozostałe artykuły w kategorii: Problemy z płodnością
10 najdziwniejszych objawów ciąży
Na czym Polacy nie oszczędzają?
Jak go zniechęcić do pomocy? Są na to sposoby!
Płodność po chorobie nowotworowej- czy można ją zachować?
Czy chemioterapia powoduje niepłodność?
Serwis Staraniowy.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w naszym serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.