Staraniowy.pl

Nie ma łatwej i jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Można do niego bowiem podejść zarówno od strony biologii, jak i od strony psychologicznej, społecznej, materialnej. A te, jak się okazuje, nie zawsze idą w parze. Jedno jest pewne – decyzja o dziecku nie powinna być podyktowana niczym innym, jak tylko wewnętrzną gotowością i przekonaniem, że już czas. Trzeba jednak pamiętać, że prawdziwie „idealny” moment może nie nadejść nigdy.

Nieubłagana biologia

Płodność kobiety ma, w przeciwieństwie do tej męskiej, swoje granice. I to granice bardzo jasno określone. Z czego wynika ta różnica? Wszystkiemu winna jest oczywiście biologia. Mężczyzna nasienie produkuje przez całe życie. Kobieta natomiast rodzi się już z pewną „rezerwą jajnikową”, czyli konkretną ilością jajeczek do wykorzystania. Zazwyczaj jest to około 400 tysięcy pęcherzyków.
W kwestii płodności nie liczy się jednak tylko ilość jajeczek, ale i jakość. Powodem zmniejszania się płodności z wiekiem są też często takie czynniki, jak:

• zaburzenia hormonalne,
• zaburzenia owulacji,
• endometrioza,
• zespół policystycznych jajników,
• mięśniaki macicy.

Szczyt kobiecej płodności przypada na lata między 18. a 25. rokiem życia. Z biologicznego punktu widzenia właśnie wtedy należałoby zajść w ciążę. Niestety, później, w miarę upływu lat, spłodzenie dziecka może okazać się coraz trudniejsze.

„Późna ciąża”

Mimo, że płodność spada od 25. roku życia, nie trzeba rozpaczać. To nie znaczy, że w dniu 26. urodzin wszystkie automatycznie stajemy się niepłodne. Płodność utrzymuje się na względnie dobrym poziomie jeszcze przez kolejne 10 lat. Obniża się znacznie dopiero po 35. roku życia. Ciążę określa się wtedy mianem późnej.

Jakie zagrożenia niesie ze sobą późna decyzja o ciąży?

1. Większe ryzyko wystąpienia cukrzycy.
2. Większe ryzyko podwyższonego ciśnienia.
3. Dłuższe starania o dziecko – możliwa niepłodność.
4. Wyższe prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu Downa oraz wad wrodzonych.
5. Większe ryzyko poronienia.

Gotowość przychodzi z wiekiem?

Tyle jeśli chodzi o biologię. W grę wchodzi jednak jeszcze kilka czynników. Wiele kobiet w okresie swojej najlepszej płodności skupionych jest na zupełnie innych celach niż zostanie rodzicem. Chcą zdobyć wykształcenie, pną się po szczeblach kariery, spełniają się na różnych polach. I nie ma w tym absolutnie niczego złego! Często równocześnie chodzi o „wyszalenie się”, o zrealizowanie marzeń, o podróże, czas na pasje, o więcej spotkań ze znajomymi, umocnienie relacji z partnerem… Po tym wszystkim przychodzi dopiero czas na dziecko.

Dojrzałość społeczna, dojrzałość psychiczna i sytuacja materialna są równie ważne, a czasem
i ważniejsze od biologii w przypadku decyzji o dziecku. Jeśli kobieta zachodzi w ciążę nie będąc przygotowaną do roli matki, to nie wróży dobrze. O wiele lepiej starać się o malucha wtedy, kiedy jest się na niego gotowym i kiedy sytuacja życiowa na to pozwala.

Ważną kwestią jest także sytuacja kobiety w miejscu pracy. Jeśli pracodawca respektuje prawa ciężarnych, a młoda mama nie musi obawiać się zwolnienia po powrocie z urlopu macierzyńskiego, zdecydowanie łatwiej przychodzi podjęcie decyzji o rozpoczęciu starań.

Złoty środek?

Jak więc odnaleźć złoty środek pomiędzy biologią a kwestiami społeczno-psychologicznymi? Cóż, to już indywidualne pytanie do każdej z kobiet. Trzeba brać pod uwagę zarówno czynniki biologiczne, jak i te społeczno-psychologiczne i materialne. Dopiero ich połączenie da odpowiedź na pytanie „czy to już czas na dziecko?”. Na pewno warto kierować się tylko zdaniem swoim i partnera, uodpornić się na sugestie płynące od rodziny, ale też na porównywanie się z innymi i myślenie „skoro wszystkie koleżanki mają już dzieci, to ja też chyba powinnam”.

Czekanie na ten idealny, właściwy, jedyny moment na ciążę jest złudne. Bo takiego momentu po prostu nie ma. Zawsze coś będzie stało na przeszkodzie, zawsze można mieć więcej czasu, lepszą pracę, lepsze mieszkanie, być zdrowszym, bardziej gotowym… Nigdy (albo prawie nigdy) sytuacja nie będzie w stu procentach „opanowana”. To też warto wziąć pod uwagę i nie odwlekać decyzji o staraniach w nieskończoność.