Staraniowy.pl

Wydawać się może, że uczucie, jakim darzymy partnera to wystarczający powód ku temu, aby zbliżenie z nim było przyjemnością. Oczywiście istnieją sytuacje, kiedy nie mamy ochoty nawet na seks z ukochaną osobą, ale zaliczamy je do rzadkości i zwykle potrafimy racjonalnie wytłumaczyć (stres, zmęczenie, chwilowa niedyspozycja). A jednak niektóre osoby, mimo że nie mają określonego powodu, unikają sytuacji intymnych i nieustannie szukają pretekstu, aby wymówić się od współżycia. Dlaczego? Powód jest prosty – nie potrafią znaleźć w nim przyjemności. Powód rzeczywiście prosty, ale – jak go wytłumaczyć?

HSDD, czyli…

Skrót HSDD pochodzi od angielskiego tłumaczenia schorzenia, zwanego w naszym języku zespołem obniżonego popędu płciowego (Hypoactive Sexual Desire Disorder), a bardziej fachowo –  hipoaktywnym zaburzeniem pożądania. Wyróżnia się trzy podrodzaje schorzenia, a podział ten wynika z faktu, czy dotyka ono osobę przez całe życie, czy też zostało nabyte w jego trakcie.

Mówimy więc o:

• HSDD trwającym całe życie lub uogólnionym;
• HSDD nabytym sytuacyjnym – co oznacza, że schorzenie w przeszłości nie istniało  – pociąg płciowy do partnera występował, jednak z czasem wygasł. Co istotne, u chorego dotkniętego tym typem schorzenia, istnieje chęć stymulacji seksualnej, ale nie z dotychczasowym partnerem – samotnej bądź z kimś innym niż do tej pory;
• HSDD nabytym uogólnionym – co oznacza, że schorzenie w przeszłości nie istniało  – pociąg płciowy do partnera występował, jednak z czasem wygasł zupełnie.  U chorego dotkniętego tym typem schorzenia nie obserwuje się chęci stymulacji seksualnej.

Popęd – zawsze taki sam?

Oczywiście nikt nie powiedział, że ochotę na współżycie powinniśmy mieć o każdej porze dnia i nocy. Libido, określane jako pobudzenie seksualne, chęć zaspokajania potrzeb płciowych oraz zdolność do reakcji seksualnych, nie jest wartością stałą i nie zawsze utrzymuje się na jednakowym poziomie – to normalne. U kobiet na przykład, często ma to związek z cyklem miesiączkowym – wzrasta w okresie płodnym bądź na kilka dni przed miesiączką. Brak ochoty na seks może mieć więc przyczynę czysto fizyczną, może mieć także podłoże psychiczne. W pierwszym przypadku powodem mogą być (poza cyklem owulacyjnym i różnicami z niego wynikającymi) różnego rodzaju choroby przewlekłe, jak np. cukrzyca, choroby układu krążenia, choroby nowotworowe, infekcje dróg rodnych, zatrucie środowiskowe czy też przyjmowanie różnego rodzaju leków. Duże znaczenie mają w tym wypadku także czynniki hormonalne, np. stężenie androgenów, serotoniny czy hormonów tarczycy. Spadek popędu płciowego może wiązać się ponadto ze stresem, spowodowanym różnego rodzaju problemami – niepowodzeniami w życiu osobistym, konfliktami w związku, kłopotami w pracy, ale także ciążą, menopauzą, bądź nieprzyjemnymi wspomnieniami z dzieciństwa. Kiedy więc można mówić o występowaniu HSDD?  W momencie,  kiedy o brak zainteresowania współżyciem nie można obwinić innych chorób, ogólnego stanu zdrowia lub przyjmowanych aktualnie leków.

HSDD – przyczyny i objawy

Trudno wskazać typowy wiek, w którym może uaktywnić się opisywane schorzenie – dotyka ono kobiety niezależnie od liczby przeżytych lat czy posiadanego doświadczenia seksualnego. Czym jest spowodowane? Przyczyn może być wiele, a mogą mieć one podłoże psychologiczne, społeczne, kulturowe, religijne bądź fizyczne (spowodowane stosowaniem leków w nadciśnieniu, leków przeciwdepresyjnych, środków antykoncepcyjnych). Jakie są jego typowe objawy? To przede wszystkim obniżony popęd płciowy, utrzymujący się brak zainteresowania wszelkimi kontaktami seksualnymi, a gdy do nich dochodzi – brak satysfakcji ze współżycia. Poza owymi głównymi symptomami, schorzeniu towarzyszy często złe samopoczucie, wysoki poziom stresu oraz trudności w nawiązywaniu oraz utrzymywaniu kontaktów interpersonalnych.

Diagnoza

Jak jednak zostało powiedziane, ochota na seks nie jest wartością stałą. Jak się więc przekonać, czy obniżony jej poziom jest symptomem choroby? W celu zdiagnozowania schorzenia zbudowano specjalną ankietę, zwaną Kwestionariuszem Skryningowym, która pozwala na określenie, czy mamy do czynienia z objawami HSDD. Składa się on z kilku pytań, zaś dopiero odpowiedź twierdząca na wszystkie te pytania wskazuje na wystąpienie opisanej choroby. Poniżej znajdują się pytania, diagnozujące HSDD:

• Czy w przeszłości poziom odczuwanego przez Panią pożądania/zainteresowania seksualnego był Pani zdaniem prawidłowy i satysfakcjonujący?
• Czy zauważyła Pani u siebie obniżenie poziomu pożądania/zainteresowania seksualnego?
• Czy niepokoi Panią obniżony poziom pożądania/zainteresowania seksualnego?
• Czy chciałaby Pani, aby poziom odczuwanego przez Panią pożądania/zainteresowania seksualnego był wyższy?

Ponadto prosi się kobietę o stwierdzenie, który z podanych czynników mógł – jej zdaniem – przyczynić się do spadku popędu płciowego:

• obecnie przyjmowane leki, alkohol lub inne używki;
• ciąża, niedawny poród, objawy menopauzy;
• inne dolegliwości intymne (ból, obniżone odczuwanie podniecenia płciowego lub orgazmu);
• problemy seksualne partnera;
• rozczarowanie związkiem lub partnerem;
• stres lub zmęczenie.

Dopiero wykluczenie wszystkich wskazanych ewentualności jest sygnałem wystąpienia choroby. Jeżeli kobieta twierdzi, że żaden z powyższych nie jest powodem problemu, zostaje zakwalifikowana do leczenia HSDD.  Leczenie to jest raczej długotrwałe,  trudne i w każdym przypadku różne – nie ma jednego scenariusza, który można wdrożyć po zdiagnozowaniu choroby. Zasadza się ono na kombinacji różnego rodzaju metod farmakologicznych oraz psychoterapii.